برای دانستن دربارهٔ اولین شاهنامه چاپ سنگی در ایران در ایران باید از روند شروع چاپ کتاب در ایران و عهد قاجار آگاهی داشت. فرهنگ و هنر یک کشور زمانی ریشۀ واقعی خود را خواهد شناخت که درک و آگاهی کافی نسبت به تاریخ کتاب و نشر آن سرزمین وجود داشته باشد. این اساس در ایرانمان جایگاهی کهن دارد از نسخههای خطی تا کتابهای چاپی، که امروزمان با این دسته از کتاب‌ها گره خورده است. به هنگام عصر قاجار و حکومت فتحعلیشاه نخستین کتاب چاپی به سال ۱۲۳۳ق در ایران به چاپ رسید. در این کتابهای چاپ سربی، نَه دیگر اثری از هنر کتابآرایی و نگارگری سنّتی بود و نَه خوشنویسیهای چشمنواز. اما حرکت رو به جلویی که در نشر شروع شده بود بنیاد فرهنگ و دانش را دگرگون ساخت و پس از چندی با آمدن شیوۀ چاپ سنگی، امکان ظهور آرایههای تزیینِ نسخههای خطی ایرانی بار دیگر در کتابهای چاپی فراهم شد. انواع سبکهای ادبی و گونههای مختلفی از کتاب‌ها به راحتی در اختیار مردم قرار گرفت و کتاب از انحصار طبقهای خاص خارج گشت.
از جذاب‌ترین بخش‌های تاریخ کتاب در ایران، بررسی چاپ کتابهای ادبیات کلاسیک است که در میان آنها خمسۀ نظامی، گلستان سعدی و شاهنامۀ فردوسی از مورد توجه‌ترین کتاب‌ها بوده‌اند. با ذکر این نکته که موقعیت شاهنامه اندکی متفاوت است. برای قرنها از زمان تألیف شاهنامه، این کتاب بارها توسط خوشنویسان نُسخ خطی نسخهبرداری شد و بسیاری از این نسخهها با تصاویر باشکوهی آراسته شدند. اما تنها در آغاز قرن ۱۳ق بود که کتابهای چاپی شاهنامه پدیدار شدند. در میان تمامی شاهنامه‌های چاپ سنگی، هند نخستین و بیشترین چاپ شاهنامه را برعهده داشته و ایران با چندین سال فاصله و تفاوتی فاحش، اما با کیفیتی بالا در چاپ و اجرا، سهم کمی از شاهنامه‌های چاپی را به خود اختصاص داده بود. اولین شاهنامه چاپ سنگی در ایران در هنگام سلطنت ناصرالدینشاه به سال ۵-۱۲۶۷ق، در چاپخانۀ مبارکه دارالخلافۀ طهران، به فرمایش حاجی محمدحسین تاجر طهرانی، با خوشنویسی مصطفی‌قلی سلطان کجوری و تصویرسازی‌های شگفت‌انگیز میرزاعلیقلی خویی، توسط استاد چاپ حاجی عبدالمحمد رازی به اتمام رسید. این اثر یکی از نابترین و پُرزحمتترین شاهنامههایی است که تاکنون به چاپ رسیده و نسخههای اندکی از آن در کتابخانههای معروف ایران و جهان وجود دارد.
