بنویس! ساعت پاکنویس

 در کتاب بنویس! ساعت پاکنویس اثر شهیار قنبری ترانه‌سرای پیشرو و معروف ایرانی، سخنان، ترانه ها، گفتگو ها و نقل قول هایی را از زیبایی آفرینان بزرگ جهان در خود جای داده است، بزرگانی هم چون ساموئل بکت، پابلو نرودا، جرج مارتین، پل مک کارتنی، باب دیلن، فرانسیس کبرل و…، مجموعه حاضر هم چنین راهکارهایی را برای ترانه نویسان ارائه کرده است، نکاتی که به جهت خلق اثر و ترانه ای دلنشین ضروری اند و کمکی به سزا در راستای آفرینشی روح نواز می کنند. پیش‌حرفِ کتاب بنویس! ساعت پاکنویس که در دست دارید: ۲ دفتر پاکنویس: «سهراب سپهری» شاعرِ بزرگِ همسرزمین می‌گوید: هیچ پرده‌یی تمام نیست. یعنی می‌توان برگشت و به اثر چیزی افزود. من هم پیش از این بارها به سراغِ شعرها و ترانه‌هایم رفته‌ام، تا به روایتِ «بهتر» و «کامل‌‌تری» برسم. این کتاب، دو دفتر است در یک کتاب. از «سهراب سپهری» تا «هوشنگ ابتهاج»، از «رابیندرانات تاگور»‌تا «باب دیلن»… از «تو فو» گلابدان چینی و «جان لنون» تا «جرج هریسون»… از «کریشنا» تا «آنتونیونی»… از «روبر برسون» تا «سالوادور دالی»، به ضیافتِ ‌این کتاب پیوسته‌اند. شهیار قنبری (زادهٔ ۶ مرداد ۱۳۲۹ در تهران) شاعر، ترانه‌سرا، آهنگساز، خواننده ، نمایش‌نامه‌نویس، فیلم‌ساز، روزنامه‌نگار، مجری و برنامه‌ساز رادیو و تلویزیون ایرانی است. وی فرزند حمید قنبری دوبلور برجسته است. به اذعان شاعرانی مانند اردلان سرفراز، شهیار قنبری با ترانه «‌قصه دو ماهی»‌ با آهنگسازی بابک افشار به دلیل نوآوری در واژه و مضمون، سرآغاز ترانه نوین فارسی و ترانه مدرن ایران است و او را ترانه‌سرای نوین ایران زمین می‌نامند. همکاری شهیار و واروژان در حقیقت شروع دوران دیگری از زندگی هنری وی است. نخستین ترانه این دو با عنوان بوی خوب گندم با اجرای داریوش خواننده معترض ایرانی باعث شد تا خواننده و شاعر هر دو به زندان بیفتند. شهیار قنبری در این باره می‌گوید: «راستی ما چرا آنجا بودیم؟ ما که فقط ترانه می‌نوشتیم و تو (واروژان) را داشتیم و دریای صداهای خوش‌رنگ را و شاعر می‌گوید از رفیق دلتنگی‌ها و تشنگی‌ها: امروز که بی تو، بر ما هزار سال گذشته‌است، حتی نمی‌توانم از سنگینی این غیبت بزرگ بنویسم. واژه‌ها، نیروی موسیقی را کم دارند. واژه‌های من تو را کم دارند، واروژانِ من.. ! مرد سازها و آوازها..