آشنایی با استاد حسن زرين خط
به سال 1273 خورشيدي در خانواده اي متوسط، در تهران زاده شد. از همان كودكي عشق فراواني به خط داشت. به همين دليل از هر فرصت كوچكي براي فراگيري، بهره مي برد. ظهرها وقتي باز ميگشت، سر راهش به مسجد شاه ميرفت و از رويسنگ نبشته هاي اطراف زواق مسجد سياه مشق مي نوشت. در آن زمان، استاد ميرزا طاهر كاتب همايوني در نزديكي مسجد شاه مكتب خانه اي داشت. استاد حسن زرين خط گه گاه به آنجا ميرفت وبه تماشاي نوشتن خط مي ايستاد. براثر علاقه ي روزافزونش با اصرار فراوان، پدرش رابر آن داشت كه او را به آن مكتب خانه بفرستد. با پرداخت ماهي هشت قران در آنجا نام نوشت. يك ماه اين مبلغ را پرداخت، اما از ماه ديگر استادش ميرزا طاهر كاتب همايون از او شهريه نگرفت و او را خليفة مشق بچه ها كرد. مقارن همين احوال، استاد ميرزا طاهر كاتب همايون در پشت باغ فردوس – كه آن زمان سر قبر آقا ناميده مي شد- مدرسة ديگري به نام مدرسة مباركة طاهريه باز كرد. استاد زرين خط در آنجا معلم شد. ماهي سه تومان حقوق مي گرفت. پس از مدتي آنجا را ترك گفت و ده پانزده سالي با خط متراكه كرد. در بازار، شاگرد يكي از تجار به نام ميرزا اسدالله شالچيان شد، سپس آنجا را نيز ترك گفت و بار ديگر نوشتن خط را آغاز كردن. بعدها، اندك اندك خود كلاسي تأسيس كرد و شاگرداني پذيرفت. در اين زمان، يعني اوائل نهضت مشروطيت به وزارت فرهنگ معريفش شد و آموزش خط سه مدرسه را به عهده گرفت (مدرسة ثريا، مدرسة انتصاريه و مدرسة كماليه كه متوسطه بود) اما پس از پانزده سال خدمت، چون حجم كارش زياد بود و از طرفي، ناسازگاريهاي اداري با روحيه اش موافقت نداشت، از آنجا نيز استعفا كرد و به طور آزاد به كار پرداخت. هنگامي كه هنوز در مدرسه به آموزش خط مشغول بود، در وزارت معارف و اوقاف و صنايع مستظرفه، مسابقه اي براي خط برگزار شد كه استاد زرين خط نيز در آن شركت جست و در ميان ده نفر مقام اول را كسب كرد. در زمان اعتمادالدوله (وزير فرهنگ) نوشتن كتابهاي درسي از اول ابتدائي تا سوم متوسطه را منحصرا” به عهدة وي نهادند. كه متأسفانه با كنار رفتن اعتماد الدوله، چاپ كتاب هاي درسي با حروف متداول شد و ديگر در اين زمينه به خط زيباي نستعليق عنايتي نشد.همة آنها كه در زمان اعتماد الدوله درس مي خوانده اند، خط شيواي نستعليق كتابهاي درسي خود را به ياد دارند. اما شايد هيچگاه توجه نكرده باشند كه صاحب آن خط زيبا استاد حسن زرين خط بوده است. زيرا اولا او بسياري از كارهاي خود را امضا نكرده است، و ثانيا” كمتر به كار اين هنرمندان اصيل توجه ميشد.
