بهجت صدر: رد در سیاهی

کتاب بهجت صدر: رد در سیاهی  به زندگی و آثار این نقاش نوگرای ایرانی می‌پردازد. بهجت صدر (۱۳۸۸-۱۳۰۳) نقاشی است که نشانه‌های متناقض را با بیانی انتزاعی به تصویر می‌کشد و طبیعت سرشار را با جهان سرد و عریان صنعتی در هم می‌آمیزد. او یکی از پیشگامان هنرهای تجسمی در ایران و از اولین زنان هنرمند و مدرس دانشگاه است که اوایل دهه‌ی ۱۳۴۰ در عرصه‌ی بین‌المللی حضور یافت. کارهایش گواهی است بر مدرنیته‌ی جهان‌شهری نوظهوری که در تهران، رم و پاریس پدیدار شد؛ شهرهایی که در آن‌ها تحصیل کرد و آثارش را به نمایش گذاشت. بهجت صدر تجسم تلفیق شگفت‌انگیزی از هنر و زندگی است که در لایه‌های گوناگون نقاشی‌های طغیان‌گرش آشکار است. این کتاب با ترکیب یادداشت‌های شخصی، بریده‌های جراید، نوشته‌های انتقادی و مکاتبات شاعرانه‌اش (با شاعرانی چون سهراب سپهری و فروغ فرخزاد) به کاوش در میراث هنری و فکری او می‌پردازد. او یکی از پیشگامان هنرهای تجسمی در ایران و از اولین زنان هنرمند و مدرس دانشگاه است که از اوایل دهه‌ی 1340 (1960) در عرصه‌ی بین‌المللی ظاهر شد. آثار او گواهی است بر مدرنیته‌ی جهان‌شهری نو‌ظهوری که در تهران، رم و پاریس به وجود آمده بود. «بهجت صدر: رد در سیاهی» با نام اصلی “behjat sadr: traces” در سال 2014 میلادی از سوی انتشارات zaman books در پاریس به دو زبان فرانسوی و انگلیسی منتشر شد. این کتاب در سال 1395 به‌فارسی ترجمه شده و چاپ و نشر هنر معاصر با همکاری گالری آب‌انبار و استودیو کارگاه، آن را به‌چاپ رساند. ترکیب یادداشت‌های شخصی، بریده‌های جراید، نوشته‌های انتقادی و مکاتبات شاعرانه‌‌ی بهجت صدر با شاعرانی چون سهراب سپهری و فروغ فرخزاد، کتاب را به کاوشی عمیق در میراث فکری و هنری این هنرمند تبدیل کرده است. نخست دوره‌ای از کار ایشان بود که بوم را به طور افقی روی زمین می‌گذاشت و با کاردک رنگ‌ها را روی بوم می‌گذاشتند… دوره‌ی دوم دوره‌ای ست که سعی کرد درخت‌ها را درکارهایش بیاورد. این درخت‌ها به تدریج استرلیزه و تجریدی شدند. در آغاز تنه‌ها و شاخه‌ها بودند و بعد تنه‌ها و شاخه‌ها ساده‌تر شدند و به صورت مستطیل رنگی درآمدند و روی بافت و ریتم آنها کار کرد.