نگهبان باد

در کتاب نگهبان باد شخصیت اصلی داستان دختری است به‌نام ایوار که پس از دست دادن اعضای قبیله‌اش، یکه و تنها به جاده می‌زند تا در سرزمین پهناور خوانیرا با سرنوشت خود رودررو شود. او طی ماجراهایی به توانایی جادویی خود در فرمان دادن به باد پی می‌برد و به نگهبانان فر جاوید می‌پیوندد تا به‌عنوان نگهبان باد با اهریمن که به شکلی مرموز قدرتمند شده و زمستانی سخت را بر اغلب سرزمین‌ها چیره کرده، مبارزه کند. با این حال این تمام چیزی نیست که ایوار از زندگی می‌خواهد. او باید انتخاب کند: انتخابی دشوار میان انجام وظیفه یا میل به قدرت و جاودانگی… اهریمن می خواهد جهان ما را نابود کند. ما باید جهان را از نابودی نجات بدهیم. ای کاش اولین بار که این حرف را شنیدم، می دانستم که واقعا چه معنایی دارد. ولی بعضی حرف ها گمراه کننده هستند، مثلا اولش فقط به قهرمان داستان می گویند «تو می توانی جهان را نجات بدهی»، دیگر نمی گویند که برای این کار چه رنج ها که باید ببینی و چه خون ها که ریخته خواهد شد. اما نه من قهرمانم نه این داستان نجات جهان است. به گمانم حالا پیش خودتان می گویید که پس نقش من چیست و اگر قرار بوده جهان را نجات بدهم چرا این کار را نکرده ام. شاید حق با شما باشد. شاید من کوتاهی کرده باشم. یا شاید هم، فقط شاید هم، ماجرا پیچیده تر از آن باشد که شما فکر می کنید. پس قبل از این که درباره من قضاوت کنید، و حتما این کار را خواهید کرد، به داستان من گوش کنید. نگهبان باد برخلاف بسیاری از آثار ملهم از اساطیر و حماسه‌های ایرانی از نثر کهنه‌نمایانه و فخرفروشانه فاصله گرفته و نثری شیوا و روان دارد. آنجا که صدای ذهن ایوار را در جایگاه راوی داستان می‌شنویم با نثری رسمی مواجه‌ایم؛ اما گفت‌وگو میان شخصیت‌ها به زبان محاوره و به‌صورت شکسته نوشته شده که همین به صمیمیت و دل‌نشینی نگهبان باد به‌عنوان یک فانتزی ماجراجویانه با پس‌زمینه‌ تاریخ اساطیری‌حماسی ایران بسی افزوده است. چهار نگهبان اصلی فر جاوید نیز در واقع نگهبانان عناصر چهارگانه هستند. با این حال بهره‌گیری از این کلیشه‌ قدیمی در ترکیب با اساطیر ایرانی محتوایی تازه و بدیع پدید آورده است. نگهبان باد از همان آغاز به‌عنوان یک فانتزی مستقل و خودبنیاد ظاهر می‌شود که وام‌دار هیچ اثر دیگری نیست. اصولاً اقتباسی دانستن این اثر شاید اندکی غلط‌انداز باشد؛ چرا که در عین بهره بردن از مایه‌های اساطیر و حماسه‌های ایرانی راه خود را رفته و طرحی نو در انداخته است.