رنج و رنگ (روایت زندگی استاد حسین بهزاد)

کتاب رنج و رنگ (روایت زندگی استاد حسین بهزاد) روایت زندگی استاد حسین ‌‌بهزاد از بزگان مینیاتور با نگاهی به آثار موجود ایشان در ایران، آمریکا و فرانسه است. حسین بهزاد شاعر رنگ‌ها را می‌توان فردوسی نگارگری نام نهاد، در دوره‌ای که آثار به سمت نقاشی‌های روسی و دوره باروک متمایل، و آداب و رسوم مغولی راوی محتوای مینیاتورهای ایرانیان بود، استاد این هنر را به سمت نقاشی‌های ایرانی بازگرداند. اثر نفیس و سه‌زبانه «رنج و رنگ»، پاسداشت سال‌ها تلاش و پشتکار پدر مینیاتور معاصر ایران، استاد حسین بهزاد است که با همت مؤلف و همکاری و همدلی هنرمندان جان‌آگاه ایرانی از سراسر جهان به ثمر نشسته است. شیوه نقاشی‌های مینیاتور قبل از حسین بهزاد همان شیوه رایج مغولی بود که حتی آداب و رسوم مغول‌ها در نقاشی‌ها روایت می‌شد و چهره‌ها شبیه هم و یکنواخت بودند و بهزاد چهره‌های کاملاً ایرانی را وارد مینیاتور کرد ولی نه آن قیافه‌های قالبی و شبیه به یکدیگر که در نقاشی‌های قاجار مرسوم بود بلکه با تنوع چهره‌ها. ویژگی‌های شیوه کار او بر اساس مکتب اصفهان بنا شده است و بهزاد در نشان دادن حالات درونی و روحی افراد در نقاشی‌هایش بسیار تاکید داشت و با اضافه کردن سایه ها و همچنین رعایت قوانین مناظر و پرسپکتیو نقش بسزایی در فرم بصری مینیاتور ایجاد کرد. فرم در مینیاتورهای بهزاد نسبت به گذشته به تحولی دست می‌یابد که رنگ‌های محدود، با تونالیته‌های تک رنگ و درخشان همراه با پرهیز از ریزه‌کاری‌های زائد و تصاویر شلوغ به نوعی حضور مینیمالیست در مینیاتور را تداعی می‌کند. بهزاد با بکارگیری چهره بزرگان علم و ادب و هنر در نقاشی‌ها و همچنین ترسیم آداب و رسوم زندگی مردم در تابلوهای بزرگ که پیش از این در ابعاد کوچک کتاب مطرح بود در ترفیع جایگاه این نقاشی نقش مهمی ایفا کرد. هرچند بهزاد معتقد به پیروی از سبک خاصی در نگارگری نبود ولی ابداعات و تغییرات ایجاد شده توسط او به عنوان «سبک حسین بهزاد» شناخته شد که بر آثار نگارگران هم عصر خود تاثیر فراوانی گذاشت.