کتاب همگامی ادبیات و نقاشی قاجار به پیوند این دو عنصر می‌پردازد. دوران پرفرازونشیب قاجارها و خاصه دوره‌ی نخست آن، یعنی سال‌های ۱۲۱۰ تا ۱۲۶۴ هجری قمری، در تاریخ ایران، پیش از آنکه با دستاوردهای فرهنگی و هنری شناخته شود و مورد ارزیابی درست قرار گیرد، با نگرشی سیاست‌زده و آن‌هم با تأکید بر کوتاهی‌ها و کج‌اندیشی‌های سیاست‌مداران و صدالبته بی‌تدبیری در اداره امور سیاسی کشور شناخته‌شده است. پس دور از انتظار نیست. پس دور از انتظار نیست که این نگرش همه شئون تاریخ قاجاریه را در بر گیرد و در ذهن ایرانیان، حکومت قاجاریه به مثابه دورانی تاریک جلوه نماید و حاکمان این عصر نیز در نظر، دلقکانی شیک‌پوش جلوه کنند که به جای مطرب‌خانه‌ها، دست روزگار آنان را در کاخ‌ها جا داده است که این نگرش همه شئون تاریخ قاجاریه را دربر بگیرد که متاسفانه دامنگیر تاریخ‌نگاری هنر و نقاشی این عصر هم شده به گونه‌ای که هنر نقاشی قاجار در این عصر جایگاه و اعتباری در مراکز آموزشی هنر و نقاشی و دانشکده‌های هنری نیافته است. در حالی که نقاشی نیمه نخست قاجار با حفظ ارتباط تنگاتنگ خود با ادبیات و فرهنگ ایرانی که نهضت بازگشت ادبی زمینه‌های بازخوانی آن را فراهم آورده بود توانست در خلق شیوه‌ای جدید و کاملاً ایرانی دستاوردهای تاریخ نقاشی ایرانی را با بیانی نو به تصویر بکشد و جریانی در روند تکوین هنر نقاشی ایرانی به شمار آید. کتاب حاضر تلاش می‌کند همگامی ادبیات و نقاشی دوره قاجار را به تصویر بکشد. فهرست مطالب کتاب به ترتیب زیر است:
فصل اول: بررسی زمینه‌های شکل‌گیری نقاشی نیمه نخست قاجار
فصل دوم: شکل‌گیری و بسترهای رشد نقاشی نیمه نخست قاجار
فصل سوم: بررسی روند شکل‌گیری گسترش ادبیات نهضت بازگشت
فصل چهارم: تأثیر ادبیات در بازنمایی صور خیال در نقاشی نیمه نخست قاجار
فصل پنجم: تحلیل بازنمایی صور خیال در ادبیات و نقاشی نیمه نخست قاجار
فصل ششم: واقع انگاری در نقاشی ایران
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.