کتاب علیرضا عباسی تالیف شده توسط دکتر حمیدرضا قلیچ خانی در باب شناخت و معرفی کتابدار نامدار دوره صفوی و خوشنویس طراز اول ایران، علی‌رضای تبریزی (عباسی) است که تاکنون کتابی درخور و شایسته درباره ایشان انتشار نیافته است. آثار علیرضا در نگاهی کلی به دو دسته ی قطعات نستعلیق و کتیبه های ثلث تقسیم می شوند، قطعات در موزه ها و کتابخانه ها و مجموعه های خصوصی است و کتیبه ها نیز طبیعتا در بناهای گوناگون. در این کتاب سعی شده است تا یکایک آثار ایشان از نزدیک عکاسی یا اسکن شوند و از اظهار نظر درباره ی آثاری که مولف ندیده است خودداری شده است. از جمله دشواری‌های پژوهشگران عرصه‌ی تاریخ، فرهنگ و هنر، مشابهت‌های نام هنرمندان در سده‌های گوناگون و حتی در یک دوره است. مشکلی که درباره‌ی «عبدالله»ها، «میرعلی»ها و «علی»ها نیز وجود داشته و دارد. گاه به خاطر نبود منابع درخور توجه و فاصله‌ی زمانی ما با آن هنرمندان، شناسایی دقیق آثارشان به بن‌بستی از ابهامات، شایدها و اگرها می‌انجامد. این اشکال درباره‌ی خوشنویسانی که در رقم‌های خود عبارت‌های گوناگونی را به کار می‌گرفتند و در هر دوره رقمی دیگرگون داشته‌اند، دشوارتر می‌گردد. با توجه به گفته مولف در کتاب علیرضا عباسی، ایشان از زندگی علیرضا چنان که شایسته است، آگاهی ندارد. وی در اواسط سده ی دهم هجری در تبریز چشم به جهان گشود. دوره ی پایتختی تبریز در هنگام تولد علیرضا به پایان رسیده بود اما با وجود این هم چون بسیاری از ادوار، شهری پر رونق بود و مهد هنر. علی رضا در جوانی از زادگاه خود به قزوین مهاجرت کرد. علی رضا عباسی خطوط شش گانه و به ویژه ثلث را نزد علاءالدین تبریزی از هم درسانش، در سلک بهترین شاگردان استاد قرار گرفت. ایشان رموز نستعلیق را نزد محمدحسین تبریزی که از استادان به نام آن زمان بود فراگرفت و در این قلم نیز همراه با میرعماد الحسنی، از هم مشقانش، در شمار تواناترین شاگردان محمدحسین بود. علی رضا در این دوره آثار خود را “علی رضا تبریزی” رقم می زد و شاگردانی چون نعمت الله مشهدی را تربیت کرد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.