در جست‌وجوی حروف فارسی (میرزاصالح شیرازی و تعامل‌های فرهنگیِ ایران و انگلیس در اوایل عصر قاجار)، نایل گرین، ترجمهٔ محمدجواد احمدی‌نیا، ۱۶۰ص، ۱۴۰۴، نشر خانه فرهنگ و هنر مان
کتاب در جست‌وجوی حروف فارسی (میرزاصالح شیرازی و تعامل‌های فرهنگیِ ایران و انگلیس در اوایل عصر قاجار) به تلاش‌های میرزاصالح در یادگیری چاپ و طراحی حروف فارسی در بریتانیای قرن ۱۹ پرداخته است. در تابستان ۱۸۱۵م، پنج جوان دانشجوی ایرانی برای کشف «علوم جدید» از تبریز راهی لندن شدند که شاخص‌ترینِ آنها میرزاصالح شیرازی بود. او دریافت که برای تحصیل و تعامل با دنیای مدرن، باید وارد شبکه‌های اجتماعی آن سرزمین شود و هیچ‌چیز به‌اندازهٔ پدیدهٔ «چاپ» نتوانست مجذوبش کند، خصوصاً چاپ کتاب به زبان‌های فارسی و عربی توسط مُبلغان مسیحی و چاپخانه‌های کمپانی هند شرقی. میرزاصالح به‌واسطهٔ توانایی و با حمایت استادان دانشگاه و چاپ، به این فن مسلط و به چهره‌ای شاخص در میان آنها بدل شد.
به‌طور خلاصه، آنها به ارتباطات و ترجیحاً دوستانی در میان بریتانیایی‌ها نیاز داشتند که خوشبختانه پیش از عزیمت میرزاصالح به لندن زمینهٔ چنین دوستی‌هایی فراهم شده بود، زیرا یکی دیگر از عوامل مؤثر در مأموریت او و یارانش برای وارد کردن «علوم جدید»، رابطهٔ حرفه‌ای و درنهایت شخصی او با برادران اوزلی در زمان سفارت آنها در ایران بین سال‌های ۱۸۱۱و ۱۸۱۴م بود. این کتاب که شامل پنج مقاله و یک مقدمهٔ مبسوط از نویسنده بر ترجمهٔ فارسی است، به بررسی جنبه‌های مختلف ارتباطات فرهنگی، اجتماعی و فنی‌ای می‌پردازد که آغاز پیدایش چاپ در ایران را دربر می‌گیرد.
دکتر نایل گرین، استاد تاریخ دانشگاه لس‌آنجلس، با اشراف بر زبان فارسی و علاقه‌مندی به ارتباطات میان‌فرهنگی و دسترسی به منابع معتبر و نسخهٔ خطی سفرنامهٔ میرزاصالح شیرازی سعی در ارائه چرایی پدید آمدن چاپ در ایران و مناطق اسلامی قرن ۱۹ نموده است. ضرورت ترجمهٔ کتاب در جست‌وجوی حروف فارسی، تأکید بر چگونگی و دلایل چاپ کتاب به زبان فارسی در بریتانیا و هند با محوریت شخص میرزاصالح شیرازی است، و معیار انتخاب این چهار مقالهٔ جامع، روند شکل‌گیریِ اولیهٔ طراحی حروف چاپیِ فارسی و درنهایت انتقال تجارب ارزشمند میرزاصالح به ایرانِ عصر قاجار بوده است.
