کارگردان: خسرو سینایی
سال ساخت: ۱۳۵۱
مدت: ۱۴ دقیقه
استاد حاج محمّدحسین مصوّرالملکی (۱۲۶۹-۱۳۵۶) فرزند محمّدحسن بن آقا زینالعابدین نقاش بن محمّدکریم نقاش، نقاش و شاعر هنرمند معاصر. پدرانش همه از نقاشان زبردست اصفهان بودند. بسیاری او را آخرین بازماندۀ استادان نامآور نقاشی اصیل ایرانی لقب دادهاند. شهرت او چنان آوازه گیتی بود که از طرف ملکه انگلیس تا روزولت و چرچیل نشان و مدالهای افتخاری برایش ارسال شد. او که همکاری نزدیکی با آرتور آپهم پوپ در تدوین آثارش داشت، تمام عمر خود را وقف نقاشی کرد. از گفتههای اوست: «مینیاتور ایران انگار پیر شده است. خون او را بریزید و خون جوان به او بدهید. خواهید دید که دوباره جان میگیرد. تقلید، قاتل هنر است. هنر به اقتضای زمان و شرایط خویش باید سنّتشکن و سنّتگذار باشد. من در خانوادهٔ یک نقاش به دنیا آمدم. اجدادم تا زمان صفویه پشت در پشت نقاش بودند. پدر گاه به مزاح میگفت: توی رگهای ما خون نیست، رنگ است.»