کارگردان: هومن حسنی
سال ساخت: ۱۳۹۴
مدت: ۲۰ دقیقه
ابوالحسن قائمی مشهور به حسن کفاش، نقاش خودآموختۀ متولد رشت (۱۳۱۲-۱۳۹۵)، در ۱۰ سالگی و روزگاری که به کفاشی مشغول بود نقاشی را آغاز کرد و در سال ۱۳۲۷ با الکسی گورگیز، هنرمندی روسی‌تبار، در کانون آگهی زیبا به همکاری پرداخت. پس از مدتی توانست توجه نقاشان مدرنیست ایرانی را به خود جلب کند و در سال ۱۳۳۷ نخستین نمایشگاه او توسط جلیل ضیاپور برپا شد. در سال ۱۳۳۹ پس از برنده شدن در نخستین بینال تهران، برای یک فرصت مطالعاتی راهی انگلیس شد و در همین سال نمایشگاهی مشترک نیز با سهراب سپهری در گالری استار آمریکا برگزار می‌کند. در سال ۱۳۵۷ پس از ۱۸ سال اقامت در آمریکا به ایران باز می‌گردد. او هنرمند خودآموخته‌ای بود که برخلاف دیگر هنرمندان این سبک، با آگاهی از آمیزه‌های هنر مدرن در آثارش استفاده می‌کرد. این نقاش انزواگر کسی بود که نادر نادرپور، مارکو گریگوریان، جلیل ضیاپور، محسن وزیری‌مقدم و ناصر اویسی درباره‌اش نوشته‌اند. با یدالله رویایی، ژازه تباتبایی، پرویز تناولی، منوچهر شیبانی، حسین محجوبی دوست بوده و با سهراب سپهری نمایشگاه گذاشته است.
