نقاشان خودآموز ایرانی

هنرمند خودآموز متولد رشت (۱۳۱۸-۱۳۹۹)، که هیچ‌گاه فرصت تحصیل را به‌دست نیاورد و تمامی دانسته‌هایش تجربی بود. در ۱۲ سالگی به تهران آمد و باقی زندگی‌اش را در چال مکانیکی گذراند. از ۴۰ سالگی به بعد به‌شکلی پراکنده و صرفاً از روی کنجکاوی و تفنن خط‌خطی‌هایی در کاغذ باطله‌‌ها و یا گوشه و کنار دفتر مشق فرزندانش می‌کشید. پس از بازنشستگی، در سن ۶۵ سالگی، طراحی برایش شکل جدی‌تری یافت و دیوانه‌وار شروع به کشیدن کرد. سیاه‌وسفید بودن نقاشی‌هایش از آن چال مکانیکی می‌آید. جایی که او در آن جز سیاه و سفید رنگی نمی‌دید. در آثارش شیفتگی به انسان، حیوان و موجودات مرموز، ناقص‌الخلقه و هیولا‌مانند کاملاً مشهود است. طراحی‌های او از چنان بیان قدرتمندی برخوردارند که گویی از سرنوشت مصیبت‌بارش نشأت گرفته‌اند. در هر خطی که می‌کشید بخشی از زخم‌ها و فشارهای زندگی‌اش را ثبت می‌کرد. حال آنکه او اکنون یکی از شناخته‌شده‌ترین هنرمندان خودآموز ایرانی در مجامع جهانی است و در فرانسه او را با نام «مرد مدادی» می‌شناسند. آثارش در دو جلد توسط انتشارات کریستین برست در فرانسه و آمریکا منتشر شده و در بسیاری از موزه‌ها، مجموعه‌های خصوصی و حراجی‌های معتبر حفظ و نگهداری می‌شوند.